Migracja translatlantycka z Ameryki Północnej do Brytanii i Irlandii, 1858 - 1870
42,695 rekordów
Zmień kategorię lub kolekcję
Imię i nazwisko
Rok urodzenia
Imigracja
- Miesiąc
- sty
- lut
- mar
- kwi
- maj
- cze
- lip
- sie
- wrz
- paź
- lis
- gru
Dodaj szczegóły
Słowa kluczowe
Płeć
Dopasuj dokładnie
Wyczyść formularz
Szukaj w zbiorze: Migracja translatlantycka z Ameryki Północnej do Brytanii i Irlandii, 1858 - 1870
Imię i nazwisko
Rok urodzenia
Imigracja
- Miesiąc
- sty
- lut
- mar
- kwi
- maj
- cze
- lip
- sie
- wrz
- paź
- lis
- gru
Dodaj szczegóły
Słowa kluczowe
Płeć
Wyczyść formularz
Migracja translatlantycka z Ameryki Północnej do Brytanii i Irlandii, 1858 - 1870
42 695 rekordów
Spis ten zawiera informacje o osobach, które przybyły z Ameryki Północnej do Wielkiej Brytanii i Irlandii w latach 1858 - 1870. Informacje we wpisach do rejestru mogą zawierać nazwisko, wiek, datę i miejsce wyjazdu, transport i przybycie, zawód, narodowość, nazwę statku oraz jego kapitana, i inne dane.<br><br><b>Tło historyczne</b><br>Sytuacja polityczna w Irlandii w drugiej połowie XIX wieku była niestabilna, o czym świadczył wzrost liczby grup irlandzkich bojowników nacjonalistycznych. Rząd na zamku dublińskim żył w strachu przed nabierającym siły Fenianem, co było nie tylko zagrożeniem bezpośrednio z terytorium Irlandii, ale także z zagranicy - zwłaszcza z Ameryki, gdzie był wysoki odsetek irlandzkich imigrantów i wsparcia dla Fenianu. W tym czasie coraz więcej Irlandczyków wracało z Ameryki Północnej do Wielkiej Brytanii i Irlandii z wielu powodów, takich jak trudności w znalezieniu pracy w Ameryce lub rosnąca wrogość wobec irlandzkich imigrantów. Rząd obawiał się, że wielu z powracających migrantów może przynależec do Fenian, który planował powstanie. Uważano, że można zapobiec wybuchowi ewentualnego powstania, jeśli będzie się dokładnie monitorować, kto podróżuje z Ameryki Północnej do Wielkiej Brytanii i Irlandii.<br><br>Ustawa Pasażerska z roku 1852 (ze zmianami do ustawy w roku 1855) wprowadzała regulację przewozu osób drogą morską. Artykuł 100 nakładał obowiązek przedstawiania listy pasażerów Lordowi Namiestnikowi Iralndii za każdym razem, gdy statek przybył do Wielkiej Brytanii z portów spoza Europy. Znaczenie tego artykułu zostało potwierdzone w roku 1858, kiedy to zostały wysłane pisma do wszystkich portów w Wielkiej Brytanii i Irlandii, nakazujące przedstawianie Lordowi Namiestnikowi Iralndii list pasażerów ze statków przybywających z Ameryki Północnej natychmiast po ich przybyciu. Każdy port dołączył list regulaminów portowych, i pierwsza lista pasażerów wysłana Lordowi Namiestnikowi Iralndii dotyczyła statku „Edinburgh”, który przybył do Glasgow w Szkocji w dniu 25 listopada 1858 roku. Ponad 800 list pasażerów przesłanych Lordowi Namiestnikowi Iralndii przetrwało, i są obecnie przechowywane Archiwum Narodowym Irlandii.<br><br>W 1867 roku Fenian przeprowadził nieudana próbę powstania w Irlandii, ale zagrożenie szybko zażegnano. Z rokiem 1870 składanie list z nazwiskami pasażerów z Ameryki przestało być niezbędne, i podjęto decyzję o zaprzestaniu ich sporządzania.<br><br><b>Listy pasażerów jako źródło informacji</b><br>800 list w posiadaniu Archiwum Państwowego Irlandii obejmuje okres od grudnia 1858 roku do czerwca 1870 roku. Są one jedynymi zachowanymi listami pasażerów w tym repozytorium. Są istotnym źródłem danych, ponieważ stanowią najwcześniejszą i największą liczbę istniejących list pasażerów, którzy płynęli statkami wypływającymi z portów Ameryki Pólnocnej w kierunku Wielkiej Brytanii i Irlandii.<br><br><b>Statystyki dotyczące podróżujacych z Ameryki Północnej do Wielkiej Brytanii i Irlandii</b><br>- Ponad dwie trzecie pasażerów było mężczyznami.<br>- 12662 pasażerów, z czego 6796 mężczyzn i 5866 kobiet, było w związku małżeńskim.<br>- 3878 pasażerów to dzieci, z czego 1978 chłopców i 1645 dziewcząt. Kolejnych 814 pasażerów zostało sklasyfikowanych jako niemowlęta, 338 z nich płci męskiej i 401 płci żeńskiej.<br>- 60% pasażerów było Irlandczykami, Szkotami lub Anglikami - narodowosci te były reprezentowane równomienie, z zastrzeżeniem, że późniejsze raporty skupiały się wyłącznie na podróżujących do Glasgow i Southampton.<br>- Co najmniej 50% pasażerów podróżowało na pokładzie (choć liczba ta może być wyższa, gdyż w wielu przypadkach nie odnotowano, w której klasie pasażerskiej dana osoba podróżowała).<br>- Podczas gdy duża część pasażerów miała swój zawód (np. szewc, krawiec, kupiec i górnik), najczęściej cytowana profesja to robotnik.<br>- Wymogi ustawy stanowiły, iż pasażerowie, którzy urodzili się lub zginęli na morzu, musieli być umieszczeni na listach. Wykazy wspominając 34 pasażerów, którzy zginęli na morzu, oraz osiem niemowląt, które urodziły się w czasie rejsu.
Powiązane kategorie rekordów: